ชื่อพรรณไม้ : มะฮอกกานี

ชื่อภาษาอังกฤษ : big leaf, Brazillian,

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Swietenia macrophylla King.

ชื่อวงษ์ : Ebenaceae

ลักษณะวิสัย :

ลักษณะเด่นของพืช :

ไม้ต้นผลัดใบ ขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ สูง 15-25 ม. เปลือกต้นสีน้ำตาลเข้มปนดำ ใบ ใบเรียงตรงข้าม ใบประกอบแบบขนนกชั้นเดียวปลายคู่ ใบย่อยรูปวงรีเบี้ยว 3-6 คู่ กว้าง 2.5-6 ซม. ยาว 6-15 ซม. โคนใบแหลม ปลายใบแหลม ใบค่อนข้างหนา สีเขียวเข้ม ใต้ใบสีอ่อน ดอก ดอกช่อยาว 10-15 ซม. ออกที่ซอกใบใกล้ปลายกิ่ง กลีบดอกสีเหลืองอ่อนหรือเหลืองแกมเขียว กลีบดอก 5 กลีบ ปลายมน เมื่อบานเส้นผ่านศูนย์กลาง 0.7-1.2 ซม. เกสรเพศผู้ 10 อัน ปลายเกสรเพศเมียกว้างแบน ผล ผลแห้งแตกจากโคนเป็น 5 พู รูปไข่ กว้าง 7.5-12.0 ซม. ยาว 11-17 ซม. เปลือกหนาแข็ง เมล็ดมีสีน้ำตาล มีปีก

การนำมาใช้ประโยชน์ :

ปลูกริมทางหรือประดับสวน เนื้อไม้ใช้ทำเครื่องเรือน เครื่องดนตรี และเครื่องใช้อื่น ๆ เนื้อไม้มะฮอกกานีเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกเพราะความแข็งแรง ทนทาน ใช้ประโยชน์ได้หลากหลายและมีความสวยงาม ใช้ในการผลิตเครื่องเรือน และของประดับตกแต่ง เปลือกและเมล็ดของมะฮอกกานีใช้บรรเทาอาการท้องร่วง และแก้ปวดฟันของชาวพื้นเมือง น้ำมันที่สกัดจากเปลือกใช้ในอุตสาหกรรมเครื่องสำอาง

สรรพคุณ :

เนื้อไม้[2] มีมูลค่าสูง แก่นไม้ออกแดงหรือชมพู สีเข้มขึ้นเมื่ออายุมากขึ้นตั้งแต่ชมพูเข้มไปจนถึงน้ำตาล กระพี้ไม้ สีออกเหลือง สามารถใช้กับเครื่องมือที่ใช้มือได้ง่าย คุณภาพและรูปร่างคงทน ขัดแล้วไม่แตกหักหรืองอ น้ำหนัก 485-840 กิโลกรัมต่อลูกบาศก์เมตรที่ความชื้น 15% เสี้ยนเชื่อมหรือบางครั้งตรง เสี้ยนละเอียดหรือค่อนข้างหยาบ ผิวลื่น ใช้ในการทำแผงควบคุม กรอบประตู หน้าต่าง โค้ง เครื่องเรือน โครงสร้างที่ต้องการความแข็งแรง ใช้ในเรือ ปูพื้น อัดเป็นไม้วีเนียร์มักใช้ทำกีตาร์ คุณภาพของไม้สามารถแบ่งแยกได้จากสี ลาย ของเนื้อไม้ การเจาะด้วยเครื่องและเข็มเพื่อการทดสอบ ความหนาแน่นจากของเนื้อไม้ต้นปลูกน้อยกว่าในป่าธรรมชาติ ยางหรือเรซิน ยางผลิตมาจากการกรีดเปลือกพบในตลาดบอมเบย์ที่อินเดีย อยู่ในรูปบริสุทธิ์หรือผสมยางอื่น แทนนินและสีย้อม ใช้ย้อมและฟอกหนัง ลิพิด มีมูลค่าทางการค้าจากการสกัดเมล็ด ยา ยาพื้นบ้านในแถบอเมริกากลาง อื่นๆ เป็นพืชให้ร่มเงา ใช้ในการปลูกป่าทดแทน เปลือกผลบดใช้เป็นวัสดุปลูก เป็นไม้ประดับเช่นที่มาเลเซียตะวันตก

โทษของต้นไม้ :